స్వర్ణలతా నాయుడు

హృదయానికి, మనస్సుకి తాకేదే కవిత్వం! అనుభూతి కొన్నిసార్లు కవిత్వమైతే..మరి కొన్నిసార్లు ఆగ్రహం కవిత్వమవుతుంది. కవిత్వం పాఠకులను ఆలోచింపజేయాలి.. లోక పరిశీలనతో పాటు.. జీవితానుభవాల్లోంచి ఆవిర్భవించే కవిత్వం మరింత గాఢంగా రూపుదిద్దుకుంటుంది.. ఇదే క్రమంలో.. కవయిత్రి సోమిశెట్టి స్వర్ణలత తన మనసులోని భావాలకు అక్షర రూపమిస్తూ ‘జ్వలించిన రాగాలు’ గ్రంథాన్ని వెలువరించారు. నల్లగొండ జిల్లాకు చెందిన ఆమె వృత్తిరీత్యా ఉత్తర ప్రదేశ్‌లోని నొయిడాలో ఉంటున్నారు. 2012లో సాహితీ ప్రస్థానాన్ని ప్రారంభించిన ఆమె అనతి కాలంలోనే కవయిత్రిగా తెలుగు పాఠకుల హృదయాల్లో ఓ ప్రత్యేక స్థానాన్ని పదిలపరుచుకున్నారు. ‘శ్రీ స్వర్ణకిరణాలు’ ‘పూలపిట్ట’ గ్రంథాలతో కవయిత్రిగా స్థిరపడిన ఆమె ఇప్పుడు ప్రకటిస్తున్న ‘జ్వలించిన రాగాలు’ కవితా సంపుటిలో..కొత్తదనం, ఆవేశం, ధ్వని ముప్పేటా అల్లుకుపోయిన కవితలు మనకు కనిపిస్తాయి..్భవ కవిత్వంతో పాటు..్భవోద్వేగ కవితలూ ఇందులో చోటు చేసుకున్నాయి..ఆమె కలం నుండి జాలువారిన కవితా పంక్తులు ‘వానతో వసంతమై’ మైమరిపిస్తాయి..లేలేత కిరణాల వోలే..ఆర్తిగా తనువంతా తామరాకులతో కప్పేస్తాయి..్భవాల లేమితో కృంగిపోయే మనసుకు. తడి ఆరని కవిత్వాన్ని కురిపిస్తాయి..
ఆమె కవిత్వపు మధురిమలు ‘వృక్షదీపమై’ పత్రహరితపు దొనె్నలతో ధరణికి నీరాజనాలు సమర్పిస్తాయి.. జగతికి ‘చిగురు’దీపాలతో కాంతుల కాగడాలు అందిస్తాయి..సప్తవర్ణాలు నిండిన నీటి బుడగలు..పూలబుట్టలో పట్టుకొచ్చి..పారిజాతాల పందిరి వేసి పరిణయమాడాలని పన్నీటి తలంబ్రాలను వెదజల్లుతాయి. నీటి శిల్పాన్ని చెక్కి మనకు ‘అరుదైన బహుమానం’ ఇవ్వాలని కవయిత్రి స్వర్ణలత కవిత్వపు సొబగులు ఆరాటపడతాయి! మనసుకే మనసుంటుందని..అందమైన ఆకృతినిచ్చి పూజిస్తే.. లోకమంతా పారిజాతాల వనమేనని గుర్తు చేస్తాయి.. పరిమళ తీగల తోరణాలు కట్టి మనల్ని పదే పదే పరుగులు పెట్టిస్తాయి! నిట్టూర్పులతో నిలకడగా నిలబడలేక.. వొంగి పోయే మనసుకి ఏ రకంగా చేయూతనివ్వాలని ప్రశ్నిస్తాయి!
కవయిత్రి సోమిశెట్టి స్వర్ణలత చక్కని భావుకతలో రాసిన కవితలు కొన్ని మనకు దర్శనమిస్తాయి! ‘ముక్కుపుడక’ కవితలో అందమైన భావాలను ఆవిష్కరించారు. కవయిత్రి తమ బాల్యంలోని మధుర స్మృతులను నెమరువేసుకుంటూ..‘పొన్నాయి జ్ఞాపకాలు’ కవితను చక్కగా తీర్చిదిద్దారు. పొన్నాయి పూల జ్ఞాపకాలను, అనుభూతులను ఈ కవితలో ఏకరువు పెట్టారు.
‘ప్రపంచీకరణ’ కవితలో గుప్పెడు మమతలద్దిన పలుకులతో ఆప్యాయతలు రంగరించలేక పోతున్నారనీ.. అలసిన గుండెలకు సాంత్వన నివ్వలేకపోతున్నారని కవయిత్రి వాపోయారు. జీవన సంద్రంలో ఒంటరి పయనం ఎంత దుర్లభమో..పడి లేచిన పడవకే తెలుస్తుందనీ..తీరం చేరే లోపే..అడ్డు తగిలే వారధులెన్నింటినో..మనోధైర్యంతో నవ్య చైతన్య శక్తిని పుంజుకుని పసిఫిక్ సముద్రాన్నైనా అవలీలగా దాటేస్తానన్న ధీమా వ్యక్తం చేస్తూ రాసిన కవిత అందరినీ ఆకట్టుకుంటుంది. కవయిత్రి ‘మా నాన్నమ్మ’ పేరుతో రాసిన కవితలో నాయినమ్మపై తమకు గల గౌరవభావాన్ని చాటుకున్నారు..నాన్నమ్మ ఆమెకో పెద్ద బాలశిక్ష అని అభివర్ణించారు. ‘కాలానికి రంగులద్దుకోవాలి’ కవిత మనలో స్వాభిమానాన్ని నింపుతుంది.. కవితలోని ఒక్కో ఫంక్తి చైతన్య దీపికై.. మనలో ఆశవాహ దృక్పథాన్ని నింపుతుంది. ‘అడుగులు’ మరియు‘నా శ్వాసమందిరం’ కవితల్లో కవయిత్రి పండించిన భావాలు రమణీయంగా ఉన్నాయి. ‘నగరంలో ఒక రోజు’ కవితలో పద్మవ్యూహం లాంటి నగరంలో..ఆటో చక్రాలకే కాలం అతుక్కుపోతుందని వాపోయారు. శత్రువుల్ని చీల్చి చెండాడమని..్భర్త బాహులతలకు మనోబలపు కవచమై ధర్మభూమి ముద్దుల పుత్రికవు..నీవేనని చాటిచెప్పే వీరపత్ని అంటూ సైనిక పత్నికి వందనం సమర్పించారు. ‘ఎర్రదీపం’ కవిత ఆర్ద్రంగా మలచబడింది. గుప్పెడు మెతుకుల కోసం..గుండెను తాకట్టు పెట్టే అబలల వ్యధలకు అద్దం పట్టే విధంగా ఈ కవితను రూపుదిద్దారు. అందమంటే ఆరు మూరల పూలలోను..అవయవాల నిగారింపులోనూ ఉండదని ఈ ‘మృగజాతి’ ఎప్పుడు తెలుసుకుంటుందో మరీ అంటూ తమ ఆవేదనను వ్యక్తపరిచారు. మనసు స్పర్శ తెలియని మృగాళ్లు ఆకళ్లకి, జానెడు పొట్టకోసం మనసును జార్చుకుంటున్న మగువల వైనాన్ని ప్రతిబింబిస్తూ రాసిన పంక్తులు అందరినీ కదిలిస్తాయి. వేల మమతల ప్రతిబింబాలను.. మరువలేని ‘బంధాల’ బహుమతినిచ్చే వాడు అన్న అని ‘రక్షాబంధన్’ కవితలో తేల్చిచెప్పారు. ‘మరణం అంచుల్లో..’కవిత తాత్త్వికంగా మలచబడింది. ‘లక్ష్యం’ కవిత సందేశాత్మకంగా ఉంది.
‘మొదటి లేఖ చదివిన క్షణం..’ కవితలో కవయిత్రి పండించిన భావాలు..పాఠకుల్ని అక్షరాల మేనాలో ఊరేగిస్తాయి! ఇలా కవయిత్రి స్వర్ణలత తన మనసులో కదలాడే భావాలకు అక్షర రూపాలిచ్చి అందరినీ మెప్పించే యత్నం చేశారు. అయితే..‘కోడలు’ కవితలో ఆమె ప్రకటించిన భావాలు భావోద్వేగంతో రూపుదిద్దుకున్నప్పటికీ..అందరూ ఏకీభవించక పోవచ్చు. మారుతున్న సమాజంలో అత్తమామల్ని ఇంకా..పాత పద్ధతిలోనే చూడటం భావ్యం కాదు. ఇప్పటికీ ఎక్కడైనా అటువంటి వారున్నా..వారిలోనూ పాజిటివ్ మార్పు తెచ్చేందుకు కవయిత్రి తమ కవిత్వం ద్వారా చైతన్యపరిస్తే బాగుండేది! గ్రంథం ఆరంభంలో పొందుపరిచిన ముందుమాటలు ఎక్కువైనాయి..కాయను మించి ‘తొడిమె’ ఉందన్న భావన పాఠకుల్లో వచ్చే అవకాశముంది..సార్వజనీన వస్తువుతో పాటు..వైవిధ్య భరితమైన అభివ్యక్తిలో ఇంకా కవయిత్రి శ్రద్ధ చూపాల్సి వుంది. మున్ముందు సందర్భాన్ని ఉన్నతీకరింపజేయగల పదబంధాలతో కూడిన భావ చిత్రాలు ఆమె కవిత్వంలో ప్రతిబింబింపజేయాలని కోరుకుందాం.
హృదయానికి, మనస్సుకి తాకేదే కవిత్వం! అనుభూతి కొన్నిసార్లు కవిత్వమైతే..మరి కొన్నిసార్లు ఆగ్రహం కవిత్వమవుతుంది. కవిత్వం పాఠకులను ఆలోచింపజేయాలి.. లోక పరిశీలనతో పాటు.. జీవితానుభవాల్లోంచి ఆవిర్భవించే కవిత్వం మరింత గాఢంగా రూపుదిద్దుకుంటుంది.. ఇదే క్రమంలో.. కవయిత్రి సోమిశెట్టి స్వర్ణలత తన మనసులోని భావాలకు అక్షర రూపమిస్తూ ‘జ్వలించిన రాగాలు’ గ్రంథాన్ని వెలువరించారు. నల్లగొండ జిల్లాకు చెందిన ఆమె వృత్తిరీత్యా ఉత్తర ప్రదేశ్‌లోని నొయిడాలో ఉంటున్నారు. 2012లో సాహితీ ప్రస్థానాన్ని ప్రారంభించిన ఆమె అనతి కాలంలోనే కవయిత్రిగా తెలుగు పాఠకుల హృదయాల్లో ఓ ప్రత్యేక స్థానాన్ని పదిలపరుచుకున్నారు. ‘శ్రీ స్వర్ణకిరణాలు’ ‘పూలపిట్ట’ గ్రంథాలతో కవయిత్రిగా స్థిరపడిన ఆమె ఇప్పుడు ప్రకటిస్తున్న ‘జ్వలించిన రాగాలు’ కవితా సంపుటిలో..కొత్తదనం, ఆవేశం, ధ్వని ముప్పేటా అల్లుకుపోయిన కవితలు మనకు కనిపిస్తాయి..్భవ కవిత్వంతో పాటు..్భవోద్వేగ కవితలూ ఇందులో చోటు చేసుకున్నాయి..ఆమె కలం నుండి జాలువారిన కవితా పంక్తులు ‘వానతో వసంతమై’ మైమరిపిస్తాయి..లేలేత కిరణాల వోలే..ఆర్తిగా తనువంతా తామరాకులతో కప్పేస్తాయి..్భవాల లేమితో కృంగిపోయే మనసుకు. తడి ఆరని కవిత్వాన్ని కురిపిస్తాయి..
ఆమె కవిత్వపు మధురిమలు ‘వృక్షదీపమై’ పత్రహరితపు దొనె్నలతో ధరణికి నీరాజనాలు సమర్పిస్తాయి.. జగతికి ‘చిగురు’దీపాలతో కాంతుల కాగడాలు అందిస్తాయి..సప్తవర్ణాలు నిండిన నీటి బుడగలు..పూలబుట్టలో పట్టుకొచ్చి..పారిజాతాల పందిరి వేసి పరిణయమాడాలని పన్నీటి తలంబ్రాలను వెదజల్లుతాయి. నీటి శిల్పాన్ని చెక్కి మనకు ‘అరుదైన బహుమానం’ ఇవ్వాలని కవయిత్రి స్వర్ణలత కవిత్వపు సొబగులు ఆరాటపడతాయి! మనసుకే మనసుంటుందని..అందమైన ఆకృతినిచ్చి పూజిస్తే.. లోకమంతా పారిజాతాల వనమేనని గుర్తు చేస్తాయి.. పరిమళ తీగల తోరణాలు కట్టి మనల్ని పదే పదే పరుగులు పెట్టిస్తాయి! నిట్టూర్పులతో నిలకడగా నిలబడలేక.. వొంగి పోయే మనసుకి ఏ రకంగా చేయూతనివ్వాలని ప్రశ్నిస్తాయి!
కవయిత్రి సోమిశెట్టి స్వర్ణలత చక్కని భావుకతలో రాసిన కవితలు కొన్ని మనకు దర్శనమిస్తాయి! ‘ముక్కుపుడక’ కవితలో అందమైన భావాలను ఆవిష్కరించారు. కవయిత్రి తమ బాల్యంలోని మధుర స్మృతులను నెమరువేసుకుంటూ..‘పొన్నాయి జ్ఞాపకాలు’ కవితను చక్కగా తీర్చిదిద్దారు. పొన్నాయి పూల జ్ఞాపకాలను, అనుభూతులను ఈ కవితలో ఏకరువు పెట్టారు.
‘ప్రపంచీకరణ’ కవితలో గుప్పెడు మమతలద్దిన పలుకులతో ఆప్యాయతలు రంగరించలేక పోతున్నారనీ.. అలసిన గుండెలకు సాంత్వన నివ్వలేకపోతున్నారని కవయిత్రి వాపోయారు. జీవన సంద్రంలో ఒంటరి పయనం ఎంత దుర్లభమో..పడి లేచిన పడవకే తెలుస్తుందనీ..తీరం చేరే లోపే..అడ్డు తగిలే వారధులెన్నింటినో..మనోధైర్యంతో నవ్య చైతన్య శక్తిని పుంజుకుని పసిఫిక్ సముద్రాన్నైనా అవలీలగా దాటేస్తానన్న ధీమా వ్యక్తం చేస్తూ రాసిన కవిత అందరినీ ఆకట్టుకుంటుంది. కవయిత్రి ‘మా నాన్నమ్మ’ పేరుతో రాసిన కవితలో నాయినమ్మపై తమకు గల గౌరవభావాన్ని చాటుకున్నారు..నాన్నమ్మ ఆమెకో పెద్ద బాలశిక్ష అని అభివర్ణించారు. ‘కాలానికి రంగులద్దుకోవాలి’ కవిత మనలో స్వాభిమానాన్ని నింపుతుంది.. కవితలోని ఒక్కో ఫంక్తి చైతన్య దీపికై.. మనలో ఆశవాహ దృక్పథాన్ని నింపుతుంది. ‘అడుగులు’ మరియు‘నా శ్వాసమందిరం’ కవితల్లో కవయిత్రి పండించిన భావాలు రమణీయంగా ఉన్నాయి. ‘నగరంలో ఒక రోజు’ కవితలో పద్మవ్యూహం లాంటి నగరంలో..ఆటో చక్రాలకే కాలం అతుక్కుపోతుందని వాపోయారు. శత్రువుల్ని చీల్చి చెండాడమని..్భర్త బాహులతలకు మనోబలపు కవచమై ధర్మభూమి ముద్దుల పుత్రికవు..నీవేనని చాటిచెప్పే వీరపత్ని అంటూ సైనిక పత్నికి వందనం సమర్పించారు. ‘ఎర్రదీపం’ కవిత ఆర్ద్రంగా మలచబడింది. గుప్పెడు మెతుకుల కోసం..గుండెను తాకట్టు పెట్టే అబలల వ్యధలకు అద్దం పట్టే విధంగా ఈ కవితను రూపుదిద్దారు. అందమంటే ఆరు మూరల పూలలోను..అవయవాల నిగారింపులోనూ ఉండదని ఈ ‘మృగజాతి’ ఎప్పుడు తెలుసుకుంటుందో మరీ అంటూ తమ ఆవేదనను వ్యక్తపరిచారు. మనసు స్పర్శ తెలియని మృగాళ్లు ఆకళ్లకి, జానెడు పొట్టకోసం మనసును జార్చుకుంటున్న మగువల వైనాన్ని ప్రతిబింబిస్తూ రాసిన పంక్తులు అందరినీ కదిలిస్తాయి. వేల మమతల ప్రతిబింబాలను.. మరువలేని ‘బంధాల’ బహుమతినిచ్చే వాడు అన్న అని ‘రక్షాబంధన్’ కవితలో తేల్చిచెప్పారు. ‘మరణం అంచుల్లో..’కవిత తాత్త్వికంగా మలచబడింది. ‘లక్ష్యం’ కవిత సందేశాత్మకంగా ఉంది.
‘మొదటి లేఖ చదివిన క్షణం..’ కవితలో కవయిత్రి పండించిన భావాలు..పాఠకుల్ని అక్షరాల మేనాలో ఊరేగిస్తాయి! ఇలా కవయిత్రి స్వర్ణలత తన మనసులో కదలాడే భావాలకు అక్షర రూపాలిచ్చి అందరినీ మెప్పించే యత్నం చేశారు. అయితే..‘కోడలు’ కవితలో ఆమె ప్రకటించిన భావాలు భావోద్వేగంతో రూపుదిద్దుకున్నప్పటికీ..అందరూ ఏకీభవించక పోవచ్చు. మారుతున్న సమాజంలో అత్తమామల్ని ఇంకా..పాత పద్ధతిలోనే చూడటం భావ్యం కాదు. ఇప్పటికీ ఎక్కడైనా అటువంటి వారున్నా..వారిలోనూ పాజిటివ్ మార్పు తెచ్చేందుకు కవయిత్రి తమ కవిత్వం ద్వారా చైతన్యపరిస్తే బాగుండేది! గ్రంథం ఆరంభంలో పొందుపరిచిన ముందుమాటలు ఎక్కువైనాయి..కాయను మించి ‘తొడిమె’ ఉందన్న భావన పాఠకుల్లో వచ్చే అవకాశముంది..సార్వజనీన వస్తువుతో పాటు..వైవిధ్య భరితమైన అభివ్యక్తిలో ఇంకా కవయిత్రి శ్రద్ధ చూపాల్సి వుంది. మున్ముందు సందర్భాన్ని ఉన్నతీకరింపజేయగల పదబంధాలతో కూడిన భావ చిత్రాలు ఆమె కవిత్వంలో ప్రతిబింబింపజేయాలని కోరుకుందాం.

———–