| పేరు (ఆంగ్లం) | JVN Murthy |
| పేరు (తెలుగు) | జేఎన్‌వీ మూర్తి |
| కలం పేరు | అనామధేయుడు |
| తల్లిపేరు | – |
| తండ్రి పేరు | – |
| జీవిత భాగస్వామి పేరు | కాంతి |
| పుట్టినతేదీ | – |
| మరణం | 08-10-2022 |
| పుట్టిన ఊరు | ఏపీలోని కృష్ణా జిల్లా గొల్లపూడి |
| విద్యార్హతలు | విశ్వవిద్యాలయం |
| వృత్తి | మూర్తి విజయవాడ ఎస్ఆర్ఆర్ కాలేజీలో చదివే సమయంలో విప్లవ రాజకీయాలకు ఆకర్షితులయ్యారు. రాడికల్ విద్యార్థి సంఘంలో చాలాకాలం పనిచేసిన తర్వాత పీపుల్స్వార్ పార్టీలో చేరి విప్లవోద్యమంలో కీలకపాత్ర పోషించారు. అనంతర కాలంలో అనారోగ్య కారణాలతో ఉద్యమం నుంచి బయటకు వచ్చారు. అప్పటికే కవిత్వం, కథలు రాస్తున్న ఆయన విప్లవ రచయితల సంఘంలో చేరి ఆ సంఘం అధికార పత్రిక అరుణతార నిర్వహణలో కీలక బాధ్యతలు నిర్వర్తించారు. అనామధేయుడు పేరుతో పలు పత్రికల్లో వ్యాసాలు, రచనలు చేశారు. పలు పుస్తకాలు ప్రచురించారు. |
| తెలిసిన ఇతర భాషలు | – |
| చిరునామా | రాజమహేంద్రవరం |
| ఈ-మెయిల్ | – |
| ఫోను | – |
| వెబ్ సైటు / బ్లాగు పేరు, లంకె | facebook.com/search/top/?q=మరో%20దృక్పథం%20ప్రచురణలు%20 |
| స్వీయ రచనలు | తలతెగి పడిన మరోసారి ట్రిగ్గర్ మీద వేళ్లతోనే నేను.. నా మబ్బుతునక ..యింకా వో ఒంటిరెక్క సీతాకోకచిలుక . |
| ఇతర రచనలు | – |
| ఈ-పుస్తకాల వివరాలు | – |
| పొందిన బిరుదులు / అవార్డులు | – |
| ఇతర వివరాలు | మాజీ మావోయిస్టు నేత, ప్రముఖ కవి, జర్నలిస్టు |
| స్ఫూర్తి | – |
| నమూనా రచన శీర్షిక | 30 ఏళ్ళ క్రితం అడివిలో రాసిన తొలి కవిత . అరుణ అలా నిశబ్దంగా వెళ్లిపోవడం గుండెల్ని మెలిపెడుతుంటే |
| సంగ్రహ నమూనా రచన | పోదాం పదక్క పొద్దు వాలిపోతుంది. ఇప్పటికింకా గమ్యం సుదూరమే. చేతిలో చిరుదీపం. గుండె నిండా ధైర్యం బాటా,బావుటా పదిలం |
అనామధేయుడు
పోదాం పదక్క
పొద్దు వాలిపోతుంది.
ఇప్పటికింకా గమ్యం
సుదూరమే.
చేతిలో
చిరుదీపం.
గుండె నిండా ధైర్యం
బాటా,బావుటా పదిలం
పోదాం పదక్క
పొద్దు వాలిపోతుంది.
(30 ఏళ్ళ క్రితం అడివిలో రాసిన తొలి కవిత . అరుణ అలా నిశబ్దంగా వెళ్లిపోవడం గుండెల్ని మెలిపెడుతుంటే..
గుర్తొచ్చింది. ఎంత పసిపాపలాగా నిద్రపోతోందొ! ఎవరూ తనని కదపకండి. తంతులు పేరిట ఇబ్బంది పెట్టకండి.
నిజంగా.. బాగా ఏడుపోస్తోంది అరుణా!)
—- మూర్తి.
మిత్రులారా!
అందరూ ఊహిస్తున్నట్టు నేను మోహన్ సుందరాన్నో, శరత్ చంద్ర నో, రాజానందాన్నో కాను. నాకు మొన్నటి వరకు ఫెస్బుక్ గురించి తెలియదు. నాకు నిజం మాట్లాడటం అంటే అస్సలు భయం లేదు. నేను దొంగ యుద్దాలు చేయను. విరసంతో కూడా నాకు విరోధం లేదు. మరో దృక్పథం, టీమ్ నెగడు వ్యక్తులు కాదు. రెండు బృందాలు. వారికి ఒక అడ్రెస్ కావాల్సి నన్ను అప్రోచ్ అయ్యారు. నా కవితలు పెడుతున్నారు. నాకు పేరు పట్ల కానీ, గుర్తింపు పట్ల కానీ వ్యతిరేకత ఉంది. దాంతో నా పేరుతో నా కవితలు కానీ, అనువాదాలు కానీ పెట్టనివ్వడం లేదు. మొన్న నేను రాసింది పబ్లిక్ డొమైన్ లో ఉన్నవే తప్ప లేనివేమీ లేవు. ఇప్పటికీ నేను నా శ్రమతోనే అన్నం తింటాను. మందులు కొనుక్కుంటాను. ఒక మూలన కూర్చొని నిశ్శబ్దంగా చదువుకుంటాను నా శ్రమతోనే కొనుక్కున్న పుస్తకాల్ని. కొన్నాళ్ళుగా సాహితీప్రపంచంలో,రాజకీయాల్లో ఏమి జరుగుతోందో నాకు తెలియదు. ఎందుకంటే నేను ఓ ప్రాజెక్టు కు కమిట్ అయివున్నాను. దానికోసం రోజుకు 17 గంటలు పైనే చదువుకుంటూ రాసుకుంటున్నాను. అలా మూలన కూర్చొన్నవాడ్ని లేపి తన్నిచ్చుకోవడం అంటే ఇదే. అరుణాంక్ లత , గుర్రం సీతారాములకు నాతో బోలెడు పని ఉందని భరద్వాజ రాసిన పోస్ట్ కింద కామెంట్ పెట్టారు. ఆ పని ఏమిటో చెబితే చూసేసుకొని నేను వెళ్ళి కాస్త చదువుకుని, రాసుకోవాలి. మీరు ఒంగోలు వస్తారా? మీరు ఎక్కడుంటారో నాకు తెలియదు. మీ అడ్రెస్ చెబితే నేనే వస్తాను.
— మరో దృక్పథం, టీమ్ నెగడు
తరుపున
జె.వి.ఎన్. మూర్తి
ఒంగోలు.
ఓ మొరటు అతిధి కోసం
ఓ మొరటు పలవరింత..!
————————–
అతడు వర్షం
అత్యంత దయలేని అతిథి,
తట్టడానికి ఏమాత్రం ఇబ్బంది పడకుండా
ఇంట్లోకి ప్రవేశిస్తాడు
అతను చాలా మొరటుగా ఉంటాడు
ఇంటిని అస్తవ్యస్తంగా మారుస్తాడు,
తన పాదాలను రోజంతా నానబెట్టేవాడు
పడుకుని నిద్రపోయే చాపని,
కవర్లు , దిండ్లు కూడా తడిపేసేవాడు
దుఃఖంతో, జీరబోయిన గొంతుతో పాడుతూ
హఠాత్తుగా..
“భారతదేశం భాగ్యసీమ”
ఎప్పుడవుతుందని అడిగేవాడు.
మూడు నాలుగు రోజులో
మూడు నాలుగు నెలలో
మూడు నాలుగు యెళ్ళో
మా ఇంట్లోనే తిరుగుతుండేవాడు
అత్యంత అసహనంగా
అత్యంత అసహ్యంగా.
స్వగతాన్ని చెప్పుకుంటున్నానని
దయచేసి అసహ్యించుకోవద్దు,
కానీ అతని ఉనికి ఎంత అసహ్యకరమైనది అంటే
అతడు పాడితే
అతడు దరువేస్తే
కడుపులోని శిశువు చిందేసేది.
ముద్దగా తడిచిన బట్టలు
క్షణాల్లో ఆరిపోయి జెండాలుగా ఎగిరేవి.
అతని కన్నీళ్ళ చినుకుల్లో
ముద్దగా తడిచిపోయాక
ఇక ఆరడం అంటూ ఉండదు.
ఇప్పుడు
నా దుస్తులు నెత్తుటి చెమ్మతో
తడిచిపోయి ఉన్నాయి.
సరే, ఇప్పుడు నేను చెప్తున్నాను,
నాకు పిచ్చి ఉంది,
దయచేసి వదిలేయండి,
మీరు వదిలేస్తారు.
అతడు మాత్రం వదలడు
తలుపు తట్టి వస్తూనే ఉంటాడు
అతడు వదిలించుకోలేని
మొరటు అతిధి
గుండెల్లో ఢమరుకమై మోగుతూనే ఉంటాడు.
ఏవోబి లో
దివాకర్ అని నాకు పేరుపెట్టింది అతడే.
ఆరోజు జోరువాన కురిసిన గుర్తు.
దివాకర్ ఆ వానలో తడుస్తూ వచ్చి
కౌగిలించుకున్న గుర్తు.
నేను కన్నీరై కనుమరుగైన గుర్తు.
వర్షం కురిసినప్పుడల్లా
అతడికోసం ఎదురుచూసేవాళ్ళం.
అన్ని వస్తువుల్ని ముందుగానే ముద్దగా
తడిపేసుకొని సిద్ధంగా ఉండేవాళ్ళం.
హఠాత్తుగా అతడు
వత్తుల స్టవ్ బాగుచేస్తూ కనిపించేవాడు.
అప్పుడు మొదలయ్యేది వాదన.
ప్రతీ వాదనని పాటలో పేనేవాడు.
మూడు నాలుగు రోజులో
మూడు నాలుగు నెలలో
మూడు నాలుగు యెళ్ళో
మా ఇంట్లోనే తిరుగుతుండేవాడు
అత్యంత అసహనంగా
అత్యంత అసహ్యంగా
అతడు రాకపోతే
మా నదులన్నీ ఎండిపోతాయి
మా బావులు ఎండిపోతాయి,
మా కుళాయిలు ప్రవహించడం ఆగిపోతాయి,
మా మొక్కలు దాహంతో వడలిపోతాయి.
అతడు ఎప్పుడో తోలు కావాలని అడిగాడు.
అప్పుడు నాకు ఎక్కడా దొరకలేదు…
ఇప్పుడు నా చర్మాన్ని వలిచిస్తాను
వస్తావా రమేషూ?
— మరో దృక్పథం, టీమ్ నెగడు
———–
